- sabitqədəm
- sif. <ər.> Sözünün, fikrinin, vədinin üstündə möhkəm duran, sözündən, vədindən dönməyən; səbatlı, möhkəm. Zahid, ramazanda mənə bu tövbəni verdin; Get, başın üçün, tövbədə sabitqədəməm mən. S. Ə. Ş.. Mən öz əhd-peymanımda möhkəm və sabitqədəməm. M. F. A.. Sabitqədəm olsaydı əgər yari-vəfadar; Aşiq dəxi qaçmazdı bəladan, dayanardı. M. Ə. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.